DÜĞÜM KREDİSİ

1. (baba)

Bir kız aldılar senden
Bilemediler ki yaşanmamış bir güz aldılar
Senden bir yaz aldılar, henüz çiçekleri açılamamış
Asırlar geçse de bir türlü anlaşılamamış
Bir giz aldılar senden.

Sen karşımızda yıkılmaz dağ gibiydin ya işte yıkıldın
Sıkıldın sürekli bir gerçeği tekrar etmekten
Bir gerçeği: yani belki elinden, belki belinden, belki kalbinden
Yani kırıldın işte
Kimsenin ihtimal vermediği bir yerden

2. (erkek)

Önce bir isim soruldu kızdan
böylece yoruldu dizleri daha ilk adımdan
İşte sen bunu hiç hesaba katmadın
Çaldın evet, evinin kapısını, ama
Neden en ufak seste bile saklandın
Başka bir sabaha uyanacaktın bir gün mutlaka
Uyudun uyudun ama uyanamadın
Bir sabah, dolap aynasında görünce yüzünü
Birden nasıl yaşlandığını anladın

Bir iş çıkışı büyük bir dalgınlıkla
Trafik lambasında takılı kaldın
Nasıl da çıkıverdin kendi aklından
Oysa parmağına ip bağlamıştın

3. (kadın)

Bir hayat düşürdün ve düştün hayattan
Parça parça azalttı seni bu
Kendinden alıp başkalarına ekleyerek
Parça parça eksildi uzuvların gövdenden
Örttün kapını, yaktın sobanı ve dedin her şey iyi
Ne zahmet ettin ne zahmet gördün kimseden
Bir akşam yemeği sonrası kimse farketmeden
Uğraşsız, çilesiz belki de kendiliğinden
Kırıntı gibi döküldün
Silkelediğin sofra bezinden

4. (anne)

Geçti gitti
Oralı bile olmadın
Yıllardır beklediğin otobüs geldiğinde