Büyük hatalardan henüz döndüm Rabbim yorgunum
Ya Mecidiyeköy’ü haritalardan sil ya beni bu dünyadan
Her sabah gözaltlarımda mor bir cinayet izi
Uyudum uyandım değişen bir şey yok
Döndüm geldim ki herkes nerede?
Pazarlardan geçtim, geç kalınmış namazlardan
Kaldırımlarda mütemadiyen bir fısıltı
Mevsimi geçmiş bir pencereyi açtım
Baktım ki alnımda aynı ateş, göğsümde aynı hırıltı
Terkedilmiş fabrika camları gibi kırıldım
Yanmış deriler gibi ayrıldım leşimden
Gittim ve düştüm, çıtkırıldım
Bir hayalin peşinden
Kim düşündü, eski BMC bir otobüsün de yorulduğunu
Sırtında tonlarca yük taşıdığını, kahrolduğunu
Her sabah aksi bir öksürük gibi motorunu
Çalıştırıp yollara koyulduğunu
Uykunun doğurduğu yüzler otobüs camlarında hazır
Hayat gibi, tutunma telaşı ellerde
Tutunacak umudum bile kalmadı
Dedim ve ters düştüm yüzünle
Seni görmeyen insanları anlamak ne güç
Her sabah akbiline para doldurur gibi ciğerine hava dolduran insanlar
Nefeslerini harcamak için çıkarlar yola
Yalnızlık yeni yeni kalkmış koltuklardan
Ya burada bitir yolumuzu Rabbim
Ya da müsait bir yerde indir bizi dünyadan.
Leave a Reply