sadece yoklamadın sert çektin saçağımı
sırnaşık hayat, iğne deliğindeki hain
körpe kızgınlığımdan sarkan küçük ayaklar
çıkılmadık bir yokuş aramakla mutmain
ürkek düğmeler tuttu çözülen sarmaşığı
yeniyetme kuşluk öptü alnımdan, duruldum
ilk kural yaslanmadım gösterişli ağaca
şifalı türkü içtim çiğ toprakta uyudum
çürük boyunla nikah kıydırmıştı gökyüzü
ne kadar yıldız varsa başım eğikken saydım
ve henüz kırılmamış bibloya inanarak
beklemekle devrilen meczup bir şakımaydım
düştükçe geçmişimi avladığım denizler
yelli gecede donan bir mühür kadar emin
yorgun insan sofrası, gam şenliği, meneviş
arabulucusu kim aklım ile kalbimin…
Leave a Reply